Szkolenie na zamówienie ‘’Płeć na budowie, czyli dlaczego tak trudno o zmiany w tradycyjnym podziale zadań?"

Kobiety po drugiej wojnie światowej uzyskały szeroki dostęp nie tylko do zawodów do tej pory zastrzeżonych dla mężczyzn, ale przede wszystkim do pełnych praw zawodowych, wyborczych i obywatelskich. W ostatnich dekadach skutecznie anektują kolejne obszary hobbystycznej i zawodowej działalności do tej pory łączonej raczej z „męskim światem”.

Niektóre z tych „aneksji” nie wzbudzają większych emocji, inne natomiast stają się wyznacznikiem głębokich zmian społeczno-obyczajowych i jako takie stają się zarzewiem potencjalnego konfliktu międzypłciowego.
Zgodnie z badaniami wejście kobiet do męskiej grupy zawodowej, bywa oprotestowywane najczęściej z powodu przekonania o „typowo męskich zawodach”, do których „kobiety się nie nadają”, ich rzekomej słabszej konstrukcji psychicznej oraz słabości fizycznej, a także  czasowego obniżenia wydajności powiązanej z funkcjami biologicznymi ciała kobiecego (menstruacja, ciąża i połóg).

Często wśród minusów wchodzenia kobiet w męski zawód wymieniana jest zmiana atmosfery w miejscu pracy (konieczność uważania na słowa, unikanie pewnego typu żartów) oraz potrzeba wypracowania nowego typu komunikacji i relacji w zespole.

Jednocześnie wśród plusów wymieniane są przede wszystkim podniesienie efektywności i jakości pracy – zespoły mieszane płciowo pokrywają większy zakres działalności, niż zespoły jednolite. Kobiety i mężczyźni pracujący nad jednym zadaniem tworzą bardziej wielozadaniowe grupy, a nowe typy relacji i komunikacji pozwalają wprowadzić nie tylko zdrowsze nawyki społeczne, ale także zadbać lepiej o zdrowie psychiczne i emocjonalne wszystkich członków zespołu.

Co więcej, to co jest naturalne i odruchowe dla jednej z płci, może być trudno wywalczoną umiejętnością dla drugiej, może też leżeć poza jej umiejętnościami adaptacyjnymi.  Dodatkowo, każda cecha, na którą powołują się pracownicy niechętni zmianom (jak wzrost, czy siła) nie jest cechą stałą dla każdej z płci, a występuje w różnym natężeniu u różnych osób – istnieją silne, wysokie kobiety, które mogą podnieść ciężki ładunek bez większego problemu i niscy, wątli mężczyźni, którzy lepiej widziani byliby za biurkiem, niż na placu budowy.

Sama płeć nie determinuje bowiem w 100% naszej siły, wzrostu, czy zdolności. Jest tylko jednym z elementów je kształtujących.

Temat ten wciąż jednak budzi kontrowersje, a argumenty przytaczane w dyskusjach są często niemerytoryczne i w dużej mierze oparte na nieprawdziwych przesłankach. W takich warunkach warto zapoznać się nie tylko z odmiennością funkcjonowania kobiet, które w pracy zawodowej komunikują się z dominującą liczebnie grupą męskich pracowników, ale także z przeszkodami społecznymi i psychologicznymi, które blokują ich potencjał rozwojowy, stereotypami i mitami funkcjonującymi w takim środowisku.